Vrijheid in eenvormigheid

Aan de zuidrand van Brussel verbouwden Bérénice Blochet en Mathieu Boxho voor henzelf een studio van 38m² in een modernistisch appartementencomplex. De ruimte geeft aan langse zijde uit op twee grote ramen, waardoor ze kan genieten van een grote lichttoetreding en een mooi uitzicht op de groene wijken langs het Ter Kamerenbos. De architecten wilden eenzelfde gevoel van openheid in hun interieur, zodat elke woonfunctie voldoende flexibel kon worden ingevuld, met voldoende lichtinval.

Het vast meubilair in de woning werd tegen de muren gebouwd. Links is een bureautafel opgehangen tussen de muur en een verdiepingshoge dressingkast, rechts staat een keukenmeubel. In een brede nis tussen twee ruimtes bevindt zich het bed. Het staat centraal in de ruimte maar vindt toch beslotenheid, omdat het verhoogd staat ten opzichte van het interieur. Een platform, toegankelijk via een smal trapje, doet dienst als piëdestal voor het slapen, maar ook als opberg- en tentoonstellingsplaats. Het meubel kent een verrassende veelzijdigheid, de trap verandert in een kast in een estrade, zonder zijn gelijkvormigheid te verliezen. De slaapnis is net groot genoeg voor het tweepersoonsbed en iets donkerder dan het overige interieur. Met een kleinere vrije hoogte wordt ze zo een beschermende cocon.

Op de originele parketvloer, in vierkant patroon, wilde het koppel geen schreeuwerig kleurenpalet of overdonderende texturen. Als neutrale toeschouwers kijken ze naar het leven dat zich op de scène afspeelt. Het maatwerkmeubilair is uitgevoerd in een glad wit plaatmateriaal. Gecombineerd met wit geverfde wanden en met een plafond en deuren in dezelfde kleur, heeft het geheel een statig aura. De keuken doorbreekt dit palet en wordt een focuspunt, ook al is de opbouw van de kasten quasi dezelfde als de witte. Meer verfijnd dan die, zonder uitsparingen als handvaten, gaat het marineblauwe geheel de confrontatie aan met de gerestaureerde vloer. De ingeschoven oven doorbreekt het minimalistische meubel en geeft het meer cachet. Het keukenmeubel ponst door de wand naar de badkamer en vormt daar een wastafel en kast. Meer dan dat het een eyecatcher is, structureert het zo de ruimte.

Die badkamer is vervat in een apart volume. Net als de inkomhal wordt ze door een originele deur afgescheiden van de leefruimte. Beide deuren zijn voorzien van een doorschijnend sculpturaal glas in een groengrijze tint. Waar in de leefruimte het ontwerp sober en vooral wit gekleurd is, is de badkamer een combinatie van kleuren en patronen. De tegelvloer in dambordpatroon en de natuurstenen wandbekleding botsen maar passen door hun aardetinten wel bij elkaar en bij de parketvloer. Deze zijruimte vormt een copieuze tegenhanger voor de rest van de studio, en net doordat de dosis rijkelijkheid beperkt blijft, is het geheel in evenwicht.

Op een kleine oppervlakte slagen Blochet en Boxho erin een veelzijdigheid in uniformiteit te creëren, die vooral ruimte laat, aan henzelf, aan hun leven en hun meubilair. Door de soberheid van de ingreep licht elke toevoeging op, met respect voor het aanwezige erfgoed.